Art Nota Kymothoe ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ : Μέρος 4ο Νότα Κυμοθόη

Art Nota Kymothoe ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ:Μέρος 4ο

Το βλέμμα και οι ιδέες
Νότα Κυμοθόη

Ο ζωγράφος με το βλέμμα του παρατηρεί.

Η παρατήρηση γίνεται στο αντικείμενο που έχουμε επιλέξει για να ζωγραφίσουμε ή ανάλογα τη φύση γύρω μας κι ακολουθεί η σκέψη...

Η σκέψη αποτελεί το κέντρο μέσα στο οποίο ο ζωγράφος τοποθετεί το αντικείμενο που θέλει να ζωγραφίσει και αυτή η σκέψη είναι καθαρά δική του άποψη, είναι ο δικός του τρόπος που βλέπει τα πράγματα κι ακολουθεί η αξιολόγηση...

Η αξιολόγηση αποτελεί το στάδιο εκείνο στο οποίο ο ζωγράφος αφού έχει καλά παρατηρήσει κι αξιολογήσει το αντικείμενο, αισθάνεται έτοιμος για να το ζωγραφίσει...

Κι εδώ αρχίζουν όλα τα δύσκολα για τους αρχάριους και η μεγάλη  αγωνία "χαράς" για τους έμπειρους...


Πάντα με απασχολούσε αυτό το ερώτημα:
"Τι ρόλο παίζει το συναίσθημα του ζωγράφου κατά τη διάρκεια της εργασίας του;"

Ο ζωγράφος ξέρει τι θέλει να φτιάξει πάνω στην επιφάνεια που έχει μπροστά του και ξέρει πως θα το φτιάξει...Παίζει την ιδέα του με χρώμα και  φως μέσα στα σχήματα...προσηλωμένος στην όλη αυτή διαδικασία που είναι η δουλειά του και είναι τόσο πολύ αφοσιωμένος σε αυτό που δεν μπορεί να αποσπάται. Όλη του η σκέψη, όλος ο εαυτός του είναι εκεί και γίνεται ΈΝΑ με το χέρι του, που κρατά το πινέλο. Αισθάνεται τις γραμμές όλες σε μήκος, πλάτος, ύψος, βάθος και μυρίζει το χρώμα...το αισθάνεται και ξέρει που θα είναι η κάθε πινελιά του και πως θα είναι...

Με τον ΚΥΒΙΣΜΟ οι ζωγράφοι απελευθερώνονται από τις αυστηρές γραμμές και μέτρα του παρελθόντος και το συναίσθημα δεν ήταν αδιάφορο στην αποτύπωση των έργων τους. Το ότι φτάσαμε στην εποχή όπου ο W. Kandinsky πειραματίζεται και δημιουργεί έργα με γραμμές που εκφράζουν τη συγκίνησή του όπως και οι πειραματισμοί στα έργα του P. Picasso για να φτάσουμε στην καρδιά της ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΤΕΧΝΗΣ όπου, ενώ καθρεφτίζεται η προσωπικότητα του δημιουργού...

ο θεατής για να τα κατανοήσει μπαίνει μέσα στη συγκίνησή τους η οποία αποτυπώνεται αλλά δεν εκφράζει την πραγματικότητα που είναι ορατή εξωτερικά και μπερδεύεται (P. Klee) . Εκεί ψάχνει να βρει το νόημα του έργου κι ο καθένας εισπράττει το αποτέλεσμα διαφορετικά από τον άλλον.

Οι τεχνικές της Μοντέρνας Τέχνης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν
ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ
με πολλές εκφάνσεις που πέρασαν μέσα από τον
αφηρημένο εξπρεσιονισμό, τον κονστρουκτιβισμό
κι άλλες τεχνικές κι εκφάνσεις που οδήγησαν ως την Popular Art (1950).

Το ότι οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι δημιούργησαν ανθρώπινα ράκη και τα όσα μεταπολεμικά γεγονότα ακολούθησαν, οι ζωγράφοι δεν έμειναν αδιάφοροι. Κι αυτό φαίνεται στα έργα τους και στις εκφράσεις των προσώπων που απεικονίζουν ή στον τρόπο που τοποθετούν τις γραμμές και τα χρώματά τους (F. Bacon).  Οι άλλες τέχνες έχουν βαθιά επίδραση στο έργο τους, όπως αυτή η μουσική και η λογοτεχνία. 

Η απελευθέρωση της Τέχνης  από την Κλασσική Τέχνη κι έκφραση έδωσε τη δυνατότητα στους ζωγράφους να πειραματιστούν με υλικά και τρόπους τεχνικής και δημιούργησαν μια τέχνη Χειρονομιακή.

Παράδειγμα στα έργα W. de Kooning και F. Bacon.


H Χειρονομιακή Τέχνη ή Action Painting

χρησιμοποίησε βίαιες κινήσεις και το τυχαίο  μέσα σε σχήματα και χρώματα (J.Pollock).

H Popular Art υπήρξε ένα κίνημα του 1950 με κέντρο την Αγγλία και επεκτάθηκε στην Αμερική το 1960 και μετά( Rosenquist,Warhol, Lichtenstein). Από τον τρόπο έκφρασης κατανοούμε πως σημαίνει κάτι που είναι μαζικό σε παραγωγή και εδώ έχει να κάνει με την αύξηση παραγωγής στα εμπορεύματα λόγω της τεχνολογίας. Το εργοστάσιο σαν μέσο παραγωγής ειδών για κατανάλωση ενοχλεί τους ζωγράφους στην τέχνη που καθιερώθηκε ως ΠΟΠ ΑΡΤ (Pop Art)

και εκφράζονται με το δικό τους τρόπο (Γ. Σπυρόπουλος, έργο : Αντίθεση Φ).

Η συνέχεια φαίνεται μέσα σε όλα τα έργα αυτής της εποχής και η Ζωγραφική οδηγείται ως μέσος έκφρασης "μαζικά" με τον "καθένα" να προσπαθεί ν' αποτυπώσει πάνω στον μουσαμά το δικό του έργο...με μια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ανακαλύπτοντας τον καλλιτέχνη που κρύβει μέσα του!..

Από τη μια αυτό κι από την άλλη...η Optical Art 

με τα ψευδαισθησιακά αποτελέσματά της έδωσε έργα που φτάνουν να κινούνται συνεχώς

( Vasareli).

 artnotakymothoe/Νότα Κυμοθόη©Νότα Κυμοθόη 

Art Nota Kymothoe Ζωγραφική Μέρος 4ο © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Ο ΧΩΡΟΣ, μέρος 3ο"

Νότα Κυμοθόη 
Ο ΧΩΡΟΣ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
"ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Ο ΧΩΡΟΣ"
 μέρος 3ο.

http://artnotakymothoe.blogspot.com/ 

Η έκφραση των ζωγράφων μετά την εποχή του Μπαρόκ τοποθετεί αντικείμενα στον ίδιο χώρο με μια ανάκατη κατάσταση συνεύρεσης, που αποδίδουν νοήματα πέρα από την πραγματικότητα. Η τάση αυτή έρχεται να δώσει

έργα που έχουν χαρακτηριστεί ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ.

Ο Υπερρεαλισμός λοιπόν κάλπαζε γοργά στην τέχνη, δημιουργώντας μια κατάσταση ελπιδοφόρα, αφού έδινε μια ατμόσφαιρα με τον τρόπο έκφρασης που γέμιζε το  θεατή με προσδοκίες αίσθησης.

Στον ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟ άρχισε να δημιουργείται μια τάση για μυστήριο μαζί και μελαγχολία, δίνοντας φόρμες πέρα από το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ που γέμιζαν ΜΥΣΤΗΡΙΟ { G. De Chirico} κι έτσι δημιουργείται ο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΣ χώρος αλλά κι ένας χώρος οπού ανάλογα με την εστίαση του βλέμματος, είναι ένας ΑΜΦΙΣΗΜΟΣ ΧΩΡΟΣ {ας παρατηρήσουμε  τα έργα του M. C. Escher}.

Η συνέχεια διαμορφώνεται μέσα από μια ονειρική κατάσταση που μπλέκεται με το αντικείμενο και η τάση που επικρατεί είναι ένας ΟΝΕΙΡΙΚΟΣ ΧΏΡΟΣ, όπου έχουμε ένα συναπάντημα συνειδητού κι ασυνείδητου, αλλά και αντικειμένων στον πραγματικό κι εξωπραγματικό κόσμο {ας δούμε τα έργα για παράδειγμα του M. Chagall, όπως αυτό με το όνομα "Η μητρότητα" του 1913}.

Η ερώτηση πολλών ζωγράφων, αλλά και μαθητών είναι σχετικά με την ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και τις δυνατότητές της.

Κι εδώ συμβαίνει να μιλάνε από μόνα τους τα έργα των ζωγράφων που παρατηρούμε σε διάφορες εποχές.

Για παράδειγμα:

Ένα έργο του D. Velasquez, 1650, με τίτλο "Πάπας Ινοκέντιος Ι", παρουσιάζεται σε μορφή ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗΣ από τον F. Bacon, τo 1961, με τίτλο "Σπουδή Νο1 από το πορτρέτο Ινοκέντιου Ι". Επίσης από το έργο του D. Velasquez,1656, "Las Meninas" μετά από 300 περίπου χρόνια ο P.Picasso ζωγραφίζει με ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ πάλι τον ίδιο πίνακα "Las Meninas", το 1957 με το δικό του βλέμμα.

Η εποχή που ακολουθεί είναι μια εποχή ΚΥΒΙΣΜΟΥ, κατά την οποία η αίσθηση ή μάλλον η ψευδαίσθηση του βάθους, αμφισβητείται και οι δυο σπουδαίοι αυτής της έκφρασης χώρου, ο G. Braque και ο P.Picasso υποστηρίζουν πως ο χώρος ζωγραφικής είναι δυο διαστάσεων και  η ζωγραφική εκείνη που σε ξεγελάει με το μάτι είναι απάτη. Για να  υποστηρίξουν αυτήν την άποψή τους, ζωγραφίζουν τ' αντικείμενά τους στο χώρο ζωγραφικής δισδιάστατα, αλλά από πολλές πλευρές {ας δούμε το έργο του  G. Braque 1919 "Η εκκλησία Σακρ Κερ" και το έργο του P.Picasso 1910 "Πορτρέτο του Wilhelm Uhde", αλλά και το έργο του M. Duchamp 1916 "Γυμνό που κατεβαίνει τις σκάλες"}. Η παραμόρφωση από το πραγματικό αντικείμενο οδήγησε στον ΚΥΒΙΣΜΟ.

Ο ΚΥΒΙΣΜΟΣ (1907  και μετά) προέρχεται από την ελληνική λέξη ΚΥΒΟΣ και καθιερώθηκε από τον Ματίς, μετά από την περιγραφή ενός έργου του G. Braque.

 Σαν καλλιτεχνικό κίνημα, εκφράζει μια τάση και προσπάθεια του ζωγράφου και του καλλιτέχνη αυτής της εποχής, να προσπαθεί να αποδώσει πλήρως όλες τις όψεις ενός αντικειμένου αλλά και του κόσμου που το περιβάλλει. Εκείνος που παρότρυνε τους νέους να ζωγραφίσουν με αυτόν τον τρόπο, αποδίδοντας τη φύση με εργαλεία  τον κύλινδρο, τη σφαίρα και τον κώνο, ήταν ο Σεζάν.

Θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τον ΚΥΒΙΣΜΟ σε δυο εποχές ή περιόδους. 

1) Αυτή κατά την οποία καταργείται η συμβατική προοπτική και το αντικείμενο ζωγραφικής προκύπτει ύστερα από τη χρήση επιπέδων που επιδρούν το ένα στο άλλο με την επικάλυψη.

και 2) Περίοδος όπου ο συνθετικός κυβισμός αρχίζει να εμφανίζεται μέσα από το κολάζ σαν μέσο παράστασης του αντικειμένου. Δηλαδή κομμάτια χαρτιού και άλλων υλικών που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης για ν' αποδώσει το αντικείμενό του, στην προσπάθειά του  ν' αμφισβητήσει την παραδοσιακή αντίληψη περί τέχνης.

Κάνουν την εμφάνισή τους διάφορα σύμβολα μη αποκρυπτογραφικά (S.Dali, De Chirico) κι ο χαρακτήρας αυτός πέρασε αυτή την εποχή σε όλες τις καλές τέχνες

και στη Λογοτεχνία. Ο ΚΥΒΙΣΜΟΣ  έθεσε σε αμφισβήτηση το ρόλο της Ζωγραφικής ως μίμηση του κόσμου γύρω μας και άνοιξε το δρόμο στη ΜΟΝΤΕΡΝΑ τέχνη.

Νότα Κυμοθόη Εικαστικός
  ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ, Υμηττός

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΤΗΛ: 694 8864 569

Νότα Κυμοθόη "Ζωγραφική Ο ΧΩΡΟΣ μέρος 3ο"© Nότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Ο ΧΩΡΟΣ και η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ:2o μέρος

Ο ΧΩΡΟΣ και η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ 

Με τη Ζωγράφο Νότα Κυμοθόη 
http://artnotakymothoe.blogspot.com/ 

Ο ζωγράφος έχει συνήθως μια μεγάλη αγωνία που γίνεται "φόβος" στο πως θα καλύψει το κενό,  που είναι εκτός από το κύριο σχέδιο.

Μετά από την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ επικρατεί μια άλλη προοπτική με όλες τις δυνατότητες

που μπορεί να έχει ο ζωγράφος για ένα έργο τέχνης. Είναι η εποχή (1520μ.Χ-1600μ.Χ.) του ΜΑΝΙΕΡΙΣΜΟΥ. Τα χαρακτηριστικά αυτής της τέχνης μας δίνουν οι μορφές και τα σχήματα μέσα από τις φόρμες τους που είναι επιτηδευμένες τόσο που μοιάζουν αιωρούμενες μέσα σε ασαφή κι απροσδιόριστο χώρο. Το θέμα του πίνακα μετατοπίζεται στο πίσω μέρος και μπροστά έρχονται διάφορα άλλα στοιχεία, που είναι δευτερεύοντα. Χαρακτηριστικά είναι αυτή την εποχή και τα έργα του El Greco. Είναι μια εποχή ανάμεσα στην ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και στο ΜΠΑΡΟΚ που ακολουθεί.

ΜΠΑΡΟΚ (1600 μ.Χ.-1750 μ.Χ.). 

     Είναι μια έννοια που παράγεται από την ελληνική λέξη "βάρος" αλλά κι από την ισπανική "barojo", για να χαρακτηριστεί αυτή η εποχή της τέχνης. Ο ζωγράφος και γενικά ο καλλιτέχνης αυτής της εποχής έχει απομακρυνθεί από τις κλασσικές μορφές της αρμονίας που χαρακτηρίζουν την αρχαία ελληνική τέχνη. Είναι ένα κακόγουστο αστείο; Όχι, είναι μια εποχή συνεχών αλλαγών στα σχήματα και στις φόρμες με πολύ θεατρική άποψη. Κι αυτό φαίνεται μέσα από το πνεύμα της τέχνης αυτή την περίοδο, όπου μπλέκεται το βλέμμα στο πραγματικό γύρω του και σε αυτό που βλέπει. Είναι μια μεγάλη αλλαγή "αντιμεταρρυθμίσεων" στη Δύση και τα διάφορα Τάγματα όπως αυτό των Ιησουιτών που μετακινούνται προς την Ανατολή, δημιουργεί ένα παράξενο συναίσθημα σε θέματα θρησκευτικά, ερωτικά, κοινωνικά, οικονομικά που έχουν αφήσει αποτυπώματα στις πινελιές των ζωγράφων.

Caravaggio, Poussin, Tiepolo, Bernini, Rembrand, Rubens.

   Οι Ζωγράφοι είναι άνθρωποι που ζουν μέσα σε αυτόν τον κόσμο των μεγάλων αλλαγών κι ο καθένας βλέπει τον κόσμο σύμφωνα με το τι κόσμο έχει μέσα του...

Ευγνωμονούμε για όλη τη γνώση!

Νότα Κυμοθόη-Ζωγραφική "Ο ΧΩΡΟΣ και η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ"© Nότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ:Ο ΧΩΡΟΣ Νότα Κυμοθόη

            ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Ο ΧΩΡΟΣ ...

Γράφει η Νότα Κυμοθόη 

"Για να ζωγραφίσει κάποιος πρέπει να έχει έναν κόσμο μέσα του" τον οποίο πρέπει να αναπαραστήσει στην επιφάνεια εργασίας του. Αλλά ο ζωγράφος είναι μέσα στο χώρο των αντικειμένων όλων. Ο χώρος, περιλαμβάνει τρεις διαστάσεις μέσα στις οποίες παρατηρούμε όλα τα αντικείμενα. Αυτές είναι:

1.Ύψος
2.Πλάτος
3.Βάθος

Αλλά το επίπεδο ή επιφάνεια ζωγραφικής ενός έργου αποτελείται από δύο διαστάσεις:

1. Ύψος
2. Πλάτος

Αυτή η "διαδική" κατάσταση ή αλλιώς δισδιάστατη επιφάνεια αποτελούσε κι αποτελεί για το Ζωγράφο το μεγάλο πρόβλημα του κόσμου του, αυτού που επιθυμούσε εκεί ν΄ αναπαραστήσει.

Η Ιστορία της Τέχνης, διδάσκει πως αυτό το πρόβλημα ξεπεράστηκε με τρόπους που έγιναν κανόνες στις διάφορες εποχές κι αποτέλεσαν τις τεχνοτροπίες ή σχολές Ζωγραφικής...

Σε έναν γλύπτη είναι πιο εύκολο να φτιάξει μια φιγούρα, αλλά, για έναν ζωγράφο ήταν πρόβλημα να στήσει μια φιγούρα μέσα στο χώρο. Ο χώρος της επίπεδης επιφάνειας ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα...

α) ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΑΓΓΕΙΩΝ και ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΩΝ:

  Στα αγγεία της Αρχαίας Ελλάδας, παρατηρούμε πως υπήρχε η γνώση της ΨΕΥΔΑΊΣΘΗΣΗΣ του βάθους στο χώρο. Την ίδια αίσθηση μας δίνουν και  παραστάσεις σε τοιχογραφίες.

β) ΙΕΡΑΤΙΚΗ ή ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:

    Αν παρατηρήσουμε τις μορφές, "φιγούρες ανθρώπων" στα Φαγιούμ της Αιγύπτου, θα παρατηρήσουμε πως ζωγραφίζονται από μια χαρακτηριστική οπτική γωνία. Δηλαδή όλα τα πρόσωπα από το πλάι ζωγραφίζονται, αλλά το μάτι σαν να το βλέπουμε κατά πρόσωπο. Το σώμα δε από το πλάι και πάντα ο βασιλιάς ή η βασίλισσα είναι πιο μεγαλόσωμες φιγούρες απ' ότι τα άλλα πρόσωπα. Οι παραστάσεις έχουν δημιουργηθεί με επιρροή μέσα από τα αρχαιοελληνικά αγγεία και τις αρχαιοελληνικές παραστάσεις τοιχογραφιών.

γ) ΨΗΦΙΔΩΤΑ:

   Αυτός ο τρόπος χρησιμοποιείται σε παραστάσεις με ψηφίδες κατά τη Ρωμαϊκή εποχή. Μια τέχνη οπού άνθισε χρησιμοποιώντας τσακισμένα κεραμικά ή πετραδάκια χρωματιστά.

δ)ΙΣΟΚΕΦΑΛΙΑ ή ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ  ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:

     Στη Βυζαντινή τέχνη, οι άγιοι στις εικόνες είναι ΚΑΤΑ ΜΕΤΩΠΟ και ο ΕΝΑΣ ΠΛΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, δηλαδή αναπτύσσει εδώ ο Ζωγράφος μια ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ  αναπαράσταση μέσα σε ένα χώρο που είναι ΧΡΥΣΟΣ ή πράσινος=κάμπος, όπως συνήθως λέγεται στη γλώσσα των αγιογράφων. Εδώ έχουμε δηλαδή ένα χώρο πλασματικό δίχως βάθος και η τέχνη διαφοροποιεί όλες τις αναλογίες

προσπαθώντας να αποτυπώσει το συναίσθημα του προσώπου και να ζωγραφίσει έννοιες με συμβολισμούς.

Ο χώρος δημιουργεί ένα πρόβλημα αυτήν την εποχή και ο Ζωγράφος πρέπει να τον γεμίσει. Έτσι δημιουργείται ένας ζωγραφικός όρος, η Προοπτική. Η Προοπτική όμως δεν είναι ΝΕΟ ΕΊΔΟΣ, αλλά αν παρατηρήσουμε στις τοιχογραφίες των αρχαιοελλήνων ζωγράφων θα δούμε πως υπήρχε. Ο χώρος δεν ήταν άδειος.

ε) ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ στο ΜΕΣΑΙΩΝΑ

    Θα παρατηρήσουμε στις απείρου κάλλους Βυζαντινές εικόνες αυτής τη εποχής μια Προοπτική που είναι "ανάποδη",  δηλαδή ΑΝΕΣΤΡΕΜΈΝΗ. Όλα τα αντικείμενα είναι στο μπροστινό μέρος μικρότερα ενώ εκείνα που είναι πίσω είναι μεγαλύτερα.(13ος αιώνας)

στ) ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ:

     Αυτή την εποχή προσδιορίζεται η "γραμμή του ορίζοντα" και μέσα στη γεωμετρική κατασκευή ο ζωγράφος ανακαλύπτει ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ επάνω σε αυτήν  και κατορθώνει να συγκλίνουν σε αυτό όλες οι γραμμές των αντικειμένων. Αποτέλεσε αυτή η Προοπτική τον "ανθρωποκεντρισμό" της Αναγέννησης και ο Ζωγράφος κατορθώνει να τοποθετεί την αίσθηση του θεατή μέσα στο έργο που ζωγραφίζει. Ο κόσμος αυτή την εποχή στα έργα τέχνης, φαίνεται σαν να έχει ανοίξει ο Ζωγράφος ένα παράθυρο μέσα τους.

     Ο  περίφημος Ουμανιστής από την Ιταλία ο L.B. Alberti (1404-1472) έγραψε περί Προοπτικής to 1436 ως μέθοδο απεικόνισης τον Ιδανικό Άνθρωπο στο σύγγραμμά του: " Della Pittura", υποστηρίζοντας πως η Ζωγραφική πρέπει να επιστρέψει στην Κλασική Τέχνη της Αρχαίας Ελλάδας και να ξεφύγει από τους θρησκευτικούς συμβολισμούς. Αυτή η εποχή της Αναγέννησης στρέφει τους Ζωγράφους και γενικά Καλλιτέχνες σε έναν θαυμασμό για την Αρχαία Ελλάδα και την Τέχνη της.

     Έτσι μελετώνται οι αναλογίες του ανθρώπου και των αντικειμένων σε σχέση με το χώρο στον οποίο ζωγραφίζονται κι έχουμε απόδοση του βάθους με μαθηματική ακρίβεια. Αυτή την εποχή ορίζεται ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΧΩΡΟΥ!

      Δηλαδή ο εξωτερικός χώρος των τριών διαστάσεων αναπαριστάνεται στην δισδιάστατη επιφάνεια ζωγραφικής, δηλαδή στον καμβά του ζωγράφου.

Nότα Κυμοθόη Ζωγραφική "Ο ΧΩΡΟΣ"© Nότα Κυμοθόη